Ya estoy llegando en Holanda
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan
17 November 2010 | Nederland, Wageningen
Dag lieve allemaal,
Ik ben alweer ruim 10 dagen terug in Nederland, maar ik heb de afgelopen maand en van m'n laatste weken in Nicaragua niets meer laten horen. Hier dus een kleine update.
De ene-laatste maandag in Matagalpa stond voor mij de mannen-finale volleybal op het programma. Het programma liep nogal uit waardoor veel touwshouwers toen onze finale als laatste begon alweer weg warentoen die om 21.30u! begon(Toen ik tijdens de dames-finale aankwam zat de hele sporthal nog bommetje vol...) Maar kreeg nog steeds support van Luisa, Mirna, Yelena, Rutger en Tatiana vanaf de tribune, waardoor de 1e set gemakkelijk met 25-8 werd gewonnen. Toen sloeg de overschatting en -moed een beetje toe en werd de 2e set verloren. Toen moest er dus een 3e beslissende set aan te pas komen (alles is anders in Nicaragua) die ternauwernood met 18-16 werd gewonnen en ik met dus tot KAMPIOEN VAN HÉÉL MATAGALPA kon kronen!!! Dit is volgens mij ook gelijk m'n 1e prijs ooit die ik heb gewonnen in een sport, haha!
Daarna zijn we dat met het damesteam die ook kampioen waren geworden wezen vieren in een barretje. Toen die om 02:00uur ging sluiten (veelste vroeg natuurlijk) zijn we naar een 24h benzinestation gegaan en tot 03:00uur op de overwinning hebben gedronken; Salut!
De laatste 5 dagen ben ik nog Isla Ometepe gegaan, een eiland gevormd door 2 vulkanen midden in het grote Meer van Nicaragua. Daar heb ik veel gehiked en veel van het eiland gezien, 2000 jaar oude petrogliefen van oud-eilandbewoners en eindigden met een schitterend uitzicht over het hele eiland. Op de terugweg langs een natuurlijke waterbron met kraakhelder water gekomen en daar een heerlijk verfrissende duik gemaakt. De volgende dag ben ik met een motor 40km naar de andere kant van het eiland gereden. Hier was het helaas wat rustiger, er was alleen een Nicaraguaans stelletje. Met hun ben ik nog wel naar de 60m hoge San Ramon-waterval gelopen, maar zij hadden (terecht misschien) meer oog voor elkaar. Toen het de hele nacht en ochtend regende ben ik maar weer teruggekeerd naar de andere kant van het eiland waar het wel droog was. De volgende dag een fiets gehuurd om wederom naar Oyo de agua, de natuurlijke waterbron, te fietsen. Het landschap was toch heuvelachtiger dan ik dacht, maar het is me gelukt om te arriveren en daar heb ik de hele dag lekker gezwommen, gezond en een boek gelezen. De volgende dag alweer met de terugtocht naar Matagalpa begonnen, waarbij de eerste etappe over water met de oude ferry van Schiermonnikoog was! Alles aan boord deed ook nog aan Nederland denken, foto's en kaarten van Schiermonnikoog en alle bewegwijzering in het Nederlands!
De laatste dagen in Matagalpa afscheid genomen van de werknemers van DIMGARENA en met name Roger, een laatste diner met de mannen van volleybal en m'n vrienden Luisa, Mirna, Yelena, Nohelia, Matthew en Rutger.
Toen was het donderdagmiddag alweer tijd om afscheid te nemen van de familie Montenegro, van de m'n 2e moeder Alicia die het er duidelijk moeilijk mee had dat ik weg ging, en de lieve kinderen Darwin en Silyen en ook van Tatiana. Ik zelf had het er niet heel moeilijk mee ook omdat ik me nog niet kon realiseren dat ik ze waarschijnlijk nooit meer terugzie. Op het moment van verlaten had ik meer het gevoel dat ik even wegging en ze binnenkort weer snel terug zou zien... Laten we het hopen, want ik heb er een fantastische tijd gehad!
Dank je Nicaragua, dank je Matagalpa, dank je vrienden daar: Luisa, Mirna, Nohelia, Yelena, Matthew, Rutger! Maar dank je vooral Familie Montenegro en met name Doña Alicia. Nunca les debo olvidar! Ik zal jullie nooit vergeten!
...maar na een goed verlopen terugreis was ik toch ook wel weer heel blij om m'n ouders in de armen te kunnen sluiten.
Voor foto's van mijn laatste weken in Nicaragua kunnen jullie op deze link klikken: http://picasaweb.google.com/stefan.dewildt/LastWeeks?authkey=Gv1sRgCMfc3tDboIWktwE#
Ik ben alweer ruim 10 dagen terug in Nederland, maar ik heb de afgelopen maand en van m'n laatste weken in Nicaragua niets meer laten horen. Hier dus een kleine update.
De ene-laatste maandag in Matagalpa stond voor mij de mannen-finale volleybal op het programma. Het programma liep nogal uit waardoor veel touwshouwers toen onze finale als laatste begon alweer weg warentoen die om 21.30u! begon(Toen ik tijdens de dames-finale aankwam zat de hele sporthal nog bommetje vol...) Maar kreeg nog steeds support van Luisa, Mirna, Yelena, Rutger en Tatiana vanaf de tribune, waardoor de 1e set gemakkelijk met 25-8 werd gewonnen. Toen sloeg de overschatting en -moed een beetje toe en werd de 2e set verloren. Toen moest er dus een 3e beslissende set aan te pas komen (alles is anders in Nicaragua) die ternauwernood met 18-16 werd gewonnen en ik met dus tot KAMPIOEN VAN HÉÉL MATAGALPA kon kronen!!! Dit is volgens mij ook gelijk m'n 1e prijs ooit die ik heb gewonnen in een sport, haha!
Daarna zijn we dat met het damesteam die ook kampioen waren geworden wezen vieren in een barretje. Toen die om 02:00uur ging sluiten (veelste vroeg natuurlijk) zijn we naar een 24h benzinestation gegaan en tot 03:00uur op de overwinning hebben gedronken; Salut!
De laatste 5 dagen ben ik nog Isla Ometepe gegaan, een eiland gevormd door 2 vulkanen midden in het grote Meer van Nicaragua. Daar heb ik veel gehiked en veel van het eiland gezien, 2000 jaar oude petrogliefen van oud-eilandbewoners en eindigden met een schitterend uitzicht over het hele eiland. Op de terugweg langs een natuurlijke waterbron met kraakhelder water gekomen en daar een heerlijk verfrissende duik gemaakt. De volgende dag ben ik met een motor 40km naar de andere kant van het eiland gereden. Hier was het helaas wat rustiger, er was alleen een Nicaraguaans stelletje. Met hun ben ik nog wel naar de 60m hoge San Ramon-waterval gelopen, maar zij hadden (terecht misschien) meer oog voor elkaar. Toen het de hele nacht en ochtend regende ben ik maar weer teruggekeerd naar de andere kant van het eiland waar het wel droog was. De volgende dag een fiets gehuurd om wederom naar Oyo de agua, de natuurlijke waterbron, te fietsen. Het landschap was toch heuvelachtiger dan ik dacht, maar het is me gelukt om te arriveren en daar heb ik de hele dag lekker gezwommen, gezond en een boek gelezen. De volgende dag alweer met de terugtocht naar Matagalpa begonnen, waarbij de eerste etappe over water met de oude ferry van Schiermonnikoog was! Alles aan boord deed ook nog aan Nederland denken, foto's en kaarten van Schiermonnikoog en alle bewegwijzering in het Nederlands!
De laatste dagen in Matagalpa afscheid genomen van de werknemers van DIMGARENA en met name Roger, een laatste diner met de mannen van volleybal en m'n vrienden Luisa, Mirna, Yelena, Nohelia, Matthew en Rutger.
Toen was het donderdagmiddag alweer tijd om afscheid te nemen van de familie Montenegro, van de m'n 2e moeder Alicia die het er duidelijk moeilijk mee had dat ik weg ging, en de lieve kinderen Darwin en Silyen en ook van Tatiana. Ik zelf had het er niet heel moeilijk mee ook omdat ik me nog niet kon realiseren dat ik ze waarschijnlijk nooit meer terugzie. Op het moment van verlaten had ik meer het gevoel dat ik even wegging en ze binnenkort weer snel terug zou zien... Laten we het hopen, want ik heb er een fantastische tijd gehad!
Dank je Nicaragua, dank je Matagalpa, dank je vrienden daar: Luisa, Mirna, Nohelia, Yelena, Matthew, Rutger! Maar dank je vooral Familie Montenegro en met name Doña Alicia. Nunca les debo olvidar! Ik zal jullie nooit vergeten!
...maar na een goed verlopen terugreis was ik toch ook wel weer heel blij om m'n ouders in de armen te kunnen sluiten.
Voor foto's van mijn laatste weken in Nicaragua kunnen jullie op deze link klikken: http://picasaweb.google.com/stefan.dewildt/LastWeeks?authkey=Gv1sRgCMfc3tDboIWktwE#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
