Nicaragua...

...het ene armste land van Latijns-Amerika (na Bolivia), het land waar veel families nog in schamele, houten huisjes wonen zo groot als jouw badkamer, het land waar je minderjarigen zware arbeid ziet verrichten, het niet verwonderlijk is dat er een analfabetisme is van 68%, het land waar het merendeel van de vrouwen trouwe kerkgangers zijn, terwijl het voor een man niet ongewoon is om er 4 of 5 vriendinnen op na te houden (wat ze vaak ook nog met grote trots aan iedereen vertellen), het land waar een kwart van alle kinderen die in Nicaragua geboren worden een moeder heeft tussen de 14 en 16 jaar (kijk de film: de Niña a Madre), het land waar La Pansa echt buik betekend (dat klinkt als jouw El Penso Kai!), het land waar echt van alles in de bussen wordt verkocht: snoepgoed, koekjes, bananen, ander fruit, water in plastic zakjes, chemisch gekleurde drankjes in plastic zakjes, tandenborstel en tandpasta (soms wel handig op zich…), zonnebrillen, sieraden, sigaretten (per stuk of per pakje), eieren, etc., het land waar voertuigen gewoon rechts rijden, maar op het trottoir links…of nee, toch rechts…oh nee, toch links; nondeju, loop niet voor m’n voeten en loop verdikkeme door! (daar steekt dan toch de Westerse gehaastheid en orde op…). Maar Nicaragua is ook het land waar de meeste mensen vriendelijk zijn en oprecht geïnteresseerd in je zijn en een praatje proberen aan te knopen, het land waar sterke familie- en vriendenbanden nog erg belangrijk zijn, de economie (gelukkig) nog lang niet afhankelijk is van grote coöperaties en multinationals (in tegenstelling tot Nederland) en de mensen, hoe klein en moeilijk soms ook, rondkomen van hun eigen productie, handel, winkeltjes en bedrijfjes.

Na mijn eerste bericht vanuit Nicaragua brak er een week vakantie aan. Eigenlijk had iedereen maar 2 dagen vrij die week, maar omdat ik niet zoveel kon doen in drie dagen kreeg ik ook die dagen maar vrij. Op zaterdag 17 juli ben ik daarom met een gids naar een cloudforest/regenwoud gegaan vlakbij Matagalpa. Het heet Selva Negra en ligt op de koffieplantage van een familie met Duitse voorouders. Hier komen dagelijks redelijk wat toeristen, vooral Amerikanen, die dan kunnen overnachten en eten en drinken in huisjes en gebouwen gebouwd in Duitse vakwerkstijl. Na een goede bak koffie begonnen we aan een beklimming vanaf 700m hoogte naar ongeveer 1200m hoogte. Onderweg hoorden we al het geluid van brulapen om ons een, schoten er wilde zwijnen voor ons langs en hoorde we het mooie geluid van tropische vogeltjes. Het klinkt misschien inderdaad wat padvinderig (ja Tim, ik weet het) maar je komt echt tot rust tijdens zo’n hike en ik kan echt genieten van zo’n wandeling tussen mooie bos en natuur. De prijs was achteraf wel behoorlijk (30 Dollar) en dacht dat dat inclusief lunch zou zijn, maar dat had ik blijkbaar niet goed begrepen…
Zondag en maandag heb ik vooral geluierd en rondgehangen en gespeeld met de kinderen (Darwin en Silyen).
Op dinsdagochtend ben ik vertrokken naar de oude Spaanse koloniale stad Granada. Mooie stad met nauwe straatjes, oude gebouwen, fel gekleurde huisjes, paard en wagens voor de toeristen, een relaxte sfeer en leuke toeristen om de barretjes en restaurantjes mee te verkennen! Hostel was ook echt heel mooi, met mooie binnentuin, klein zwembadje en veel hangmatten! Vorige week donderdag ben ik naar Lago de Apoyo geweest, een oude-vulkaankrater, tegenwoordig gevuld met kraakhelder water. Hier ben ik met 2 Nederlandse meiden, en een handjevol Engelsen en Amerikanen een dagje wezen relaxen. De zon brandde echter vel en ik zat aan het water, dus dat was telkens goed insmeren. Toch werd ik maar roder en roder, terwijl ik toch 3x heb gesmeerd! 's avonds terug in het hostel maar eens kijken met welke factor me heb ingesmeerd....blijk ik me al wekenlang (ook al in Spanje, maar daar ben ik geen één keer verbrand) met Aftersun in te smeren! haha, da was een goeie grap! (NOT!) Nu wel goede zonnebrand gekocht van factor 30...ben nu wel enorm aan het vervellen... daar gaat m'n net verkregen bronsbruine huid!
Op vrijdag nog een hike gemaakt rondom een oude vulkaankrater, wat inmiddels een regenwoud is geworden...wel mooi, maar door de optrekkende bewolking weinig zicht. Er waren ook een aantal punten waar je de omgeving in zou moeten kunnen kijken, maar ook daar weinig van gezien door de mist en bewolking...wel een Luiaard gezien (niet verwarren met een luipaard of een lui paard), maar voor de 40 Dollar!!!! die ik hiervoor betaald heb viel het toch wel heel erg tegen. De twee dagen/avonden daarna met voornamelijk een 33-jarige Zuid-Afrikaan opgetrokken, Hunca Birmigham, een echte surfdude, met Afrikaans als moedertaal, dus we hebben het veel over de overeenkomsten met Nederlands en Afrikaans gesproken. Was erg tof, en goede gozer. Met hem, en nog wat Nederlanders en Engelsen zijn we die avonden daarna uitgeweest in Granada. Er waren zowaar een paar leuke barretjes met een goede mix van lokale jeugd en toeristen. Kortom: het waren 5 leuke dagen!

Nu ben ik dus alweer weekje aan het werk, maar de motivatie is even weg...heb het gevoel dat ik niet vorder met m'n Spaans, omdat ik de mensen op kantoor vaak nog steeds niet begrijp (thuis gaat het wel beter, maar dat komt omdat vrouwen over het algemeen duidelijker praten, zegt mijn lerares Spaans). Daarnaast, is het echt chaotisch op kantoor, moeten er ineens deadlines gehaald worden, blijkt er nog maar weinig geld in kas, moeten materialen nog besteld worden, maar eerst met toestemming vanuit Nederland en van de plaatselijke gemeente, waardoor het allemaal nóg langer op zich laat wachtten...en ondertussen volg ik het allemaal maar mondjesmaat en gelaten. Zouden ook al meerdere malen het veld ingaan, maar dan is de auto stuk, dan is er een onverwachte ingelaste meeting...al met al is m'n motivatie even weg en ben ik momenteel een beetje somber ingesteld. Is het dit allemaal wel waard om in buitenland te werken? Zeker als je leuke emails en berichten van vrienden uit NL te lezen krijgt van feestjes en vakanties....aaarghh!
Maar dit is waar ik voor gekozen heb en ga er het beste van maken! Wellicht op korte termijn m’n Spaanse lessen wat intensiever maken, om daarna op volle kracht aan de slag te kunnen!

Een bericht van Stefan zonder wat achtergrondinformatie van een land of cultuur zou geen goed bericht zijn, dus hier wat meer uitweiding over de Nicaraguaanse man met z’n meerdere vriendinnen; in Latijns-Amerika ook wel Machismo genoemd. Nu moet ik wel toegeven dat de mannen met meerdere vriendinnen die ik ken allen tussen 20 en 40 jaar zijn en niet getrouwd. Wellicht verbeterd de situatie dus wanneer ze trouwen. Maar goed, de mannen zijn hier dus heel trots op wanneer ze er meerdere vriendinnen op na houden, terwijl de dames in de veronderstelling zijn dat zij de enige echte is voor hem. Er wordt hier dus iemand flink ‘genaaid’ om het maar plat te zeggen.
Nu ving ik dus iets bizars op. Er is een groep vrouwen die als tegengewicht een soort van sekte hebben opgericht. Het merendeel van deze vrouwen is lesbisch. Maar ze zijn niet zozeer lesbisch omdat dat hun aard is, maar meer als statement tegen Machismo; heel bizar. Om het nog vreemder te maken; een aantal van deze vrouwen hebben/krijgen kinderen, om die vervolgens heel vrij en liberaal op te voeden. De kinderen mogen zelf weten wat ze doen, wat voor kleren ze aantrekken, wat hun geaard is. Een jongetje mag (of wordt erin gehesen) een rokje dragen. Door dit soort gedrag aan te moedigen hopen de vrouwen verwijfde kinderen/jongens op te voeden, die niets van Machismo moeten hebben….hoe bizar!? Nu weet ik via via dat m’n Spaanse lerares ook lesbisch is, maar of ze er ook zulke ideeën op na houdt!? Ik vind het echt te vreemd om haar dit te vragen!

Goed, ik heb geen planning, op het werk hier is er al helemaal geen planning aanwezig, dus ik weet niet hoe de komende weken eruit gaan komen te zien! Maar in ieder geval bedankt voor alle leuke berichtjes op het vorige verhaal!! Ik beantwoord ze niet allemaal, maar waardeer het enorm!

Groetjes, Liefs en een Kus,
Saludos, queridos y uno Beso,

Stefan